Viva l' estiu!

Coma cada annada ai trabalhat mos detz mètres carrats d' ortet. Es a dire qualques pès de tomata, qualques tòpi ( que m' en ocupi pas gaire : crèisson sens que faga quicòm) e de flors que se semanan totas solas, ça que la plan polidas. Tot aquò es cultivat d' un biais 100% ecologic. Emplegi pas que del compòst fach a l' ostal, arranqui las marridas èrbas (quand la tendinita me fa pas tròp sofrir), pas cap de traça de produch quimic!

Mas quand arriba l' estiu, cal asagar. De costuma, placi los tudelons per que tot se faga automaticament, mas los poguèri pas installar aquesta annada. Donca, cada dos jorns, (es sufisent, e aprèp 20 oras que sèm en period de secada), dòneri a beure a mas plantas. Fins ara tot es normal. Levat que cada còp las cavilhas me dolián, coma s' i aviá un fum de fissadas. Pensavi far una allergia a quicòm, a una èrba.

E puèi, se trobèt que poguèrem pas pus manjar defòra tan i aviá de moissals. Mas de moissals que fan pas de bruch, que demoran jos la taula, que se veson gaireben pas. Un jorn, distribuïguèron dins la bóstia de las letras un papieron qu' explicava çò que caliá far per pas aver de moissals-tigre (enfin pas tròp!). E aquí la lum! Èran els dins l' òrtet. Torneri asagar un darrièr còp, amb las lunetas, e los gaiteri, los afrós que menan de malautiás plan exoticas (chikungunya, dengua, eca...). Esperèri pas longtemps abans de veire arribar una armada d' insèctes pichòts, raiats, silencióses, ponchants.

Ieu, soi pacifista, vòli pas la guèrra. Alara me retirèri; de tot biais, las tomatas èran malautias, las flors èran passadas.

E prenguèri mas vacanças d' estiu!

Viva l' estiu! Coma cada annada ai trabalhat mos

Partager cet article